Op een dag in juli 1997 toonde René Barbier Christopher en zijn vrouw Charlotte een verlaten wijngaard net ten noorden van Gratallops genaamd “Figueres”. Diezelfde dag stapte de hele familie Cannan in de auto en volgde René naar Barcelona. Het was op een terrasje onder het gebouw “La Pedrera” van Gaudi aan de Paseo de Gracia dat we een charmante weduwe en onderwijzeres ontmoetten, eigenaar van de wijngaard. De onderhandelingen verliepen snel en gemakkelijk, de grondwaarde was destijds zeer redelijk. In oktober 1997 was de aankoop afgerond en begon het harde werk. In het begin kwamen René Barbier en zijn wijngaardteam overeen om voor het landgoed te zorgen dat we Clos Figueras noemden. (“Clos” omdat het uit 10 hectare bestond, alles in één stuk en het voorvoegsel voor de meeste nieuwe wijnen op de Priorat-scène en Figueras ter ere van de twee prachtige vijgenbomen op het terrein). Aanvankelijk moest het terrein beplant worden. Na 8 jaar verlaten te zijn geweest, was er veel werk aan de terrassen. Een bos van eeuwenoude olijfbomen en een paar rijen van meestal 20 jaar oude Carignan-wijnstokken werden gerecupereerd, maar de meeste resterende hectaren moesten opnieuw worden aangeplant. Ondertussen is Clos Figueras uitgegroeid tot één van de vaste waardes in Priorat. Clos Figueres wordt aanzien als één van de iconische wijnen in deze uitzonderlijke wijnregio.